Mamy wieczór, Rei Nagasawa (Kiko Mizuhara) udaje się do klubu, gdzie przy barze zamawia podwójną tequillę. Jedną dla siebie a drugą dla faceta, który siedzi jakiś metr od niej. Kiedy wracają razem taksówką do domu, mężczyzna próbuję ją objąć, ale ona woli opierać się na oknie. Na pytanie gdzie jedziemy odpowiada, że do niego. W mieszkaniu uprawia z nim stosunek oralny. Facet pyta o cenę, ale Rei twierdzi, że nie robi tego dla kasy po czym zostaje rzucona na łóżko i rozebrana. Po niedługiej chwili od rozpoczęcia stosunku wyjmuje ze swojej torebki skalpel i wbija mu w szyję

Było to zaplanowane, lecz widać, że po chwili dochodzi do niej co zrobiła. Akcja przenosi nas dzień wcześniej, gdy główna bohaterka wykonuje zabieg w klinice medycyny estetycznej a później jest na cmentarzu ze swoją rodziną. Jej siostra spodziewa się szóstego dziecka. Kiedy wraca do domu czeka na nią dziewczyna w wannie. Po chwili rozmowy dzwoni telefon. To Nanae Shinoda (Honami Sato) kobieta, która podobała jej się w czasach liceum prosi o spotkanie pierwsze od 10 lat. Kobieta nie ukrywa swoich siniaków, które pochodzą od jej męża.

Pierwszym z czym kojarzy mi się ta produkcja jest film z Charlize Theron ''Monster'' (2003). Podobnie mamy 2 kobiety darzące się uczuciem uciekające przed wymiarem sprawiedliwości. Rei Nagasawa, którą można nazwać tutaj alfą jest przeciwna przemocy mężczyzn wobec kobiet i dlatego zrobiła co zrobiła. Warto wspomnieć, że pochodzą z dwóch różnych środowisk, co bardzo bolało Nanae, że była ''tą biedniejszą''. Jej ociec był alkoholikiem, który również ją bił. Nałóg doprowadził do udaru i stanu wegetatywnego. Produkcja obfituje w piękne plenery i świetne soundtracki. Przykładem, który zapamiętałam najbardziej jest utwór The Cardigans - Lovefool. Gra aktorska moim zdaniem jest na wysokim poziomie. Na koniec pozwolę sobie wstawić cytat, który zapadł mi w pamięć ''Uśmiechasz się kiedy kłamiesz, to takie słodkie. Przez jeden twój uśmiech moje życie legło w gruzach''. Moja ocena to 7/10.